intiharım üşütmesin seni
Gülümsediğini görüyorum
Sanki bir akşam üzeri
Bir sessizlik çöküyor
Sen bir rüzgara takılır oluyorsun
Perdeler savruluyor
Çocukluk ellerimi saklıyorum camlardan
Perdeler doluyor rüzgarınla , savruluyor
Sanki sen
Sen içimden ilk kez esip geçiyorsun
Gözlerimi kaybediyorum gibi
Ama değil
Sadece seni unutuyorum
Unuttuğumu

Gittiğimi görüyorum buralar dediğin
Diyebildiğin şehirlerden
Bir gölge gibiyim
Oysaki ışıklar olmamalı
Yani bu sessiz sokaklar
Bu sonbahar mevsimi , gecenin hüznü , üşümüş bir kedi
Umutları olan insanlar , bir takvim yaprağı
Yani adı ezberimizde bir hayat
Yitik gölgelerin içindeyim
Olmuyor işte
Sensiz çok eksiliyorum
Gölgeler ışığa muhtaçtır
Bunu bil ne olur


Gittiğimi görüyorum buralardan
Güneşin doğduğu uykulara uyanacağım birazdan
Saatler hiç eskisi gibi olmayacak
Zamana ihtiyacımız olmayacak
Boş bir gökyüzüne
Ellerimize

Yağmura tutunan bir hikayede
Yalanlar içinde
Kendimden çok uzaklara bakıyorum
Seni bulacağım
Elimdeki kırık aynalar
Ruhumu kesiyor çıplak etimi
Neyi gördüğümü bilmiyorum
Sen olsun
Yürüdüğüm uzun yollar
Bitmeyecek şarkım
Sadece sen?
Ama dön
Ellerim kanıyor
İntiharıma gidiyorum usulcacık
Ölüm damarlarıma işliyor
Takvimler çok sürmez
Çabuk tükenir yaşamaklığım
Sende üzülürsün

Gittiğin gibi
Bıraktığın gibi şehrimi
Yeniden içime kal , yeniden
Rüzgarlar soğuk esmesin
Perdeler bir daha kapanmasın
Çocukların baktığı pencerelerden
Annelerde ağlamasın






ali kıran

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com