Duygularım katran karası
Duygularım katran karası

Kederliyim...
Siyaha büründü her şey...
Kan dökerek kazanılan değerlerin
Peşkeş çekildiği günlerde...
Öfkemi yenemiyorum.

Umutlarım katran karası...
Hatırlamıyorum arkadaş,
Hiç bilmem böylesi kara günleri...
Dedemden dinlediğim, harp hatıralarından başka...
Ama o gün böyle değilmiş...
Mukaddesatı olmayan / mukaddesatı bilinmeyen,
Mukaddesata sahip çıkmayanlar değil,
Mukaddesat delileri varmış memlekette...
O ruhla kuruldu meclis / o şuurla kuruldu cumhuriyet...

Şubat kahramanları nerede?
Kızların başörtüsünü
tehlike görenler...
istikbal müstemleke altında / neredesiniz?
Hangi olay bundan daha beter tarihimizde...
Delinen bu gemide siz yok musunuz?
Veya, bize anlatılan başka şeyler,
Sizin bildiğiniz başka şeyler mi?

Kederliyim, kahırlıyım arkadaş...
Her satırı zift karası duyguların...
Bir tebessüm ışığı kalmadı dünyamda...
Kahrederken dünyamı olup bitenler...
Sokakları düşünceli,
İnsanlarla doldu.
Bu insanlar hak etmedi bunları.
Hâlâ kollanırken namussuzlar,
Hâlâ revaçta iken namussuzluklar...
Kahrımdan deli oluyorum...

Ecdadın sitemi bölüyor uykularımı...
Koskoca bir tarihin tükürdüğünü görüyorum,
Suratımızda...
Utancımdan çatlar gibi oluyorum,
Belki benim için en şerefli hadise,
Çatlamaktır utancımdan...
En asil duygularını fitne ile eriten,
Ne olduğunu bile düşünmeyi,
Adam gibi bilmeyen biri için
Büyük nimettir.
Utanıp çatlayabilmek...



Hasan Ulusoy

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com