Sen bilmesende
Hayalimi ak rengine boyayıp,
Mah yüzüne benzetmeyi isterken,
Bir karanlık dünyaya,
Sevdan ileinmişim.
Bıçak sırtı umutların,
En kestirme yerinde,
Bir hırçın azaba düştüm,
Can buldum
gözlerinde.
Tut ki esirinim/teslim aldın gönlümü,
Varmışım kapına,
Sevgini dilenmişim.
Meramımı kim bilecek,
Derdim, arzum ne benim?

sen bilmesen de

Seninle...
Çatlayan topraklar
Kıvam buldu seninle...
Yüreğinden akan yaşlar,
Nefesledi yokluğunda sevdanı...
Sönmem diyen ocaklar
Alev aldı seninle...

Geldiğin geceyi düşündüm,
En gamlı türkülerle,
İndiğin gün gönlüme.
Telaşından sönen yıldızlar,
Kaybolan mekanlar vardı.
Türkülerin sancısıyla
Kederiyle beraber...
Kimler kaldı seninle...

En gizli çığlıkların aktı gitti,
Yüreğimin derinliklerine.
Diz çöküp kaldırdığım ellerim,
Niyaz için gözlerimden sel döktü.
Yokluğunda çılgınlaşan yüreğim,
Çok bunaldı seninle...

Kar eridi, öksüzleşti kardalan,
Hayret etti,
Her gören/gelen.
Bir aksak karıncanın didinmesi,
Bilinmez bir mekana çekti yolumu.
Yanan yaraların beklentisi,
Ne bir merhem, ne derman.
Çileler bile şekerlendi, tatlandı,
Keyfe daldı seninle.

Kervanı basıldı hayallerimin,
En şirret çetelerle cedelleştim.
Farkımda değildi dünya,
Farkımda değildi eşya.
Ne gelişimin,
Ne gidişimin.
Tohumların taşa düştüğü vakit,
Hissederken ölümün ayazını.
Dinlemek neyime artık,
Sevgilinin, sevdalının nazını.
Gönül; dikenleri bile,
Çiçek bildi seninle.




Hasan Ulusoy

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com