Sen...

Sen
Ölü doğmuş bir bebeğin
Annesine duyduğu öfke kadar manasız
Yavru ceylanın bir kartal pençesinden
Annesine son bakışı gibi bakansın bana...


Ve sen bitanem
Mart güneşinin aldattığı
Zamansız açan çiçekler kadar sabırsız
Yar etmeyip ellere alıpta sevdasını
Dağlara kaçırtan fermansın bana...


Sen
Yağmura hasret çöllerin
El açması gibi yağmura hep dilimde duam
Elimi uzatıpta tutacağım sandığım
Gökteki yıldızlar kadar uzaksın bana...


Ve sen aslında
Köroğlundan bir acı nara
Bolu dağlarında ömürlük konaksın bana
Anamın sütü kadar helalsin amma
Zalimlerin koyduğu yasaksın bana...



"Yasak sevdama..."


Erdal DOĞUKAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com