Ama Ben Ne Güzel Ölücem


Öldüğümü kokan leşimden anlayacaklar.
Ne bir gözyaşı akacak yüzüme
Ne de bir damla su vurulacak tenime.
Ne saçlar yolunacak başımda
Ne bir kimse saracak beni bedenine
Ne de yanacak birisi gittiğime.

Seni beklerken öleceğim ben,
Hiç açılmayan kapımı senin açmanı beklerken
Ve her sabah seninle,
Senin kollarında uyanmayı beklerken
Öleceğim ben.
Bedenim sevinecek ruhumdan kutulduğuna
Beyazlar açacak,
Geri dönmeyeyim diye kokacak.

Acını hafifletmemek için,
Hergün acınla tekrar yoğrulmak için
Duvarlara astığım hatıralarınla
Seni seve seve öleceğim ben.
Kurmanı istediğim ama kurmadığın saraylara inat
Bunu da sen yaptın diye
Mutlu olmaya çalışacağım harabelerimde.
Sırf senden diye her bir kırık tuğlaya,
Toza- toprağa yüz sürüp sevineceğim.

Ama ben ne güzel öleceğim.
Ölmek demek ne demekse hakkını vere vere.
Ölüm karşısında
Ölümlünün yaşabileceği ne varsa
Hepsini yaşayarak öleceğim.
Ağlamadan, titremeden,
Özümseyerek, hissederek, çekerek.

Öleceğim işte;
Beyaz saçlarımla, yüzümü gizleyen sakalım,
Gözlerimi saklayan yüzümle.
Ölmek demek ne demekse
Hakkını vere vere ölücem.
Ama ben ne güzel ölücem.
İsmail Şahin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com