EDEBİYAT


Edebiyat...
Yüreğinin içine sokarsın
Kaleminin sivri ucunu,
En derinlere banarsın...
Kor haline gelen hislerin kelimeleşir;
Yan yana gelip resimler çizer bir beyaz kağıda.
Senin her bir harfinde titrediğin,
Ayrı bir aleme girdiğin bu tabloyu görenler
Sadece edebiyat yapıyor derler.

Hayır! Durun.
Bırak onları sadece sen dur.
Bir dinle ne olur!
Edebiyat yapıyorsam nedir bu yaralarım,
Seni düşünürken ellerimde düşen hayatım.
Ne oldu, nasıl olmalıydı.?
Ne yapmalıydım bilmiyorum.
Bir eğil gözlerime...
Allanıyorum her bakışında açılan bir yarayla.
Sallanıyor ruhum giderken attığın her bir adımla.
Seni bekliyorum duraklarda,
Gelmeyeceğini bildiğim yerlerde,
Geçmeyeceğini bildiğim sokaklarda.

Ben düştüğünü, yıkıldığını gördüm
Dünyayı saran burçların.
Altında kaldım kalkmaya çalışmadım.
Bir ben gördüm kalıntılar altında
Ağlayan bir çocuğu;
Acımdan sıkılmadım.
İsmail Şahin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com