Yeniden Doğabilmek
En son gözlerimde kalan görüntün yapışık hala düşlerime,
Bir yoldayım ki sapaksız,
Geri dönüşü ölüm.
Ölmekte güzel seninle, seninle yaşamak bile
Ölmek bile ne hoş...
Ne hoş olurdu bağırabilmek Cihangir?den seninle Boğaz?da uçan martılara
Korkusuzca çınlatmak İstanbul?un karanlığa mahkum sokaklarını
Seninle beraber gururla....
Bu ne tarifsiz bir duygu,
Duygu değil bunun adı, adı yaratılmamış, kelimesi olmayan bir hissiyatsın sen bence,
Başkalarına ne....
Ne derse desin insanlar ben seninleyim hep, hep gülerek, hep sevgimle,
Seninkini bilebilsem...korkuyorum evet bir adım daha yürümekten bu yolda,
Sağıma soluma bakmadan bekliyorum epeydir,
Epeydir kaldım bir noktada,
Kalakaldım,
Artık ölemem ben,
Ölümsüzlüğü taşıyorum yüreğimde,
Ürperiyorum sessizliğini düşledikçe, ölmeme karar vermemden korkuyorum galiba.....
Tahteravallide sen bir yanda, ben bir yanda
Sen yükseklerde ol hep diye, ben tüm gücümle aşağılardan seni izledim alçalmadan... aşağılanmadan...
Bir garip denge oturdu ortaya, ayırdı bizi birbirimizden,
Bir göz müydü yoksa kem, fırlatıverdi tüm söyleyemediğim sözlerimi denize,
Daldım bende derinliklere toplayabilmek için sana haykırdığım notalarımı,
Baktım ki kayboluvermişim mavi suların gizeminde,
Gizemine,
Gözlerine,
Sözlerine,
Daldım....
Düşünüyorum o ilk görüntünü saplattığım günden beridir düşlerime
Düşsüz hiçim, sensiz hiphiç...
Hiçbir şeyim diyorum kendime, bir sıkıntıyım kendime....
Sıkıldım bir hayli kalabalığın gümbürtüsünde sensizlikte
Seninle hiçkimsesiz olmaz,
Görmeli herkes tahteravallide senin bir yanda, benim öte yanda oturduğumu
Hüzünlü bir şarkının tek bir ağızdan söylendiğini seninle benim seslerimle
Senim ben
Bensin sen
Biziz olabilsek...
Kolay mı bir ömrü takvimin yapraklarından söküp atmak sensiz,
Ne zor söyleyebilmek en titretici şarkıları senin dilinden yoksun....
Senin dilinden konuşabilsem
Dillensem yüreğinde....
Ölsem belki
Belki sonsuzlukta
Güneşin sonsuza değin söndürüldüğü,
Zamandan kopartıldığı anlarda
Daha mı kolay döner ayaklarım geriye...
Gerisin geriye, döner miyim ölümü doğurmaya çalışarak yaşama
Sanırım hiç bitmez bu,
Ruh bir kere sen oldu,
Sen yerleşiverdin hücrelerimin en dip yerleşimlerine....
Acıyı kendimden söküp fırlatamadım....
Korktum belki de sana değer diye,
Sen kimsin peki,
Nesin ve nerdesin
Şimdi neredesin?
Ne zaman benimlesin?
Benimle olabilecek misin?
Bensiz ne kadar sensin?
Sensin,
Senim....
Şimdilik sen bensizsin, ben de sensiz bir senim....
Belki bir gün....belki senim diye nefes alıyor ama veremiyorum...
Düğümleniyorum yaşarken.....hem yaşıyor hem de ölüyorum
Ne olur doğurt bir daha beni....

Mustafa Özgür Özdemir

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com