Körebe
Yaşam bir körebe oyunu, bir anlamsız kaçış
Usulca uzaklaşmak artık benim için.
Gözyaşlarından kolyeler takıyorum beynimin çeperlerine, şıkır şıkır yağmurlar gözlerimde
Her keder her nefret yüreğimdeki sandıkta gizli, tozunu almadım duygularımın,
eskidi birer birer herbiri,
herbiri küsmüş bana, artık sobelemiyor hiçbir kız beni....
her akşam uykudan uyanıp sağır olurum dünyaya, her sabah birkez daha doğar güneşin salıncağından ve
gözlerimi açıp tuzlu tuzlu
neden ve niçin diye bile soramadan anlamsızca umarsız bir kaçışa başlarım insanlardan
herbirinden en az en fazla nefret ettiğim kadar nefret ettiğime karar verdim şimdi,
ve kimseyi görmek istemiyorum artık, hiçbirine cümle kurmadan, yüzlerine bakmadan ölmek istiyorum artık
dokunmasın artık kimse bana, geçmişte kalayım sizler için ve
hepiniz geçmiş oldunuz benden bir müddet önce
geçmiş olsun son kurduğum hayale
o da bir mezar taşının yamacında uyuyor artık,
son aldığım mektup bin yil öncesinde kaldı,
son kurduğum hayalim çürüdü belki
çürüdüm bende, duygularım çürüdü,
yaşam çürüdü gözlerimdeki gözyaşı kolyelerinin dibinde
bundan biraz daha yaşayıp ölürüm belki çok geçmeden vakit,
annem gecikme demişti, kimbilir geç mi kaldım yoksa ölüme,
ölüme ramak kala kim tutmuştu ellerimden yıllar önce
kırgınım şu karşıma duran koskoca dağa, üzerime yıkılacağına
öylece yerinde duryor ve benimle dalga geçiyor adeta, şimdi gideceğim burdan,
şimdi gözlerimi kapayıp bir daha hep rüya göreceğim, bir daha hiç eksilmeyecek ömrümden
şu son an...
ve o an ,ansızın anı olup
anlamsız bir anıya yelken açıp
dangerous olacağım,
yaşam önemini kaybetti arık benim için, çok kırdı beni
üzdü belkide
ölüm yakın dostum şimdi....hoşçakalın, hoşçakalmayın diyemiyorum çünkü yinede işte....

Mustafa Özgür Özdemir

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com