Cennete Uçmak
İstemeye istemeye uyandığım bu kaçıncı sabah
Elveda diyemeden uykuda,
Kabusları gündüze taşıyıp taşıyıp
Ağlamaklı bir sesle yürüyorum yaşamı...
Ben sensiz nefes almadan yaşamayı da öğrendim
Konuşmadan, susarak....
Bir yıl geçirdim hece kurmadan, denizlere dalmadan....
Demek ki susmasam dalgalara boğulacak bu yürek,
Belki elveda diyecek bir an için.bir an için duyabilsem gözlerinin eski ışıltısını ve
Öğrenemedim sensiz de yaşanabileceğini, ne kadar anlatsam ıslanmıyor bu karanlık sokak
Aydınlatmıyor karanlık sokağı bu sallanan sokak lambası, insanlar uykuya dalarken
Sızılar esiyor beynimin derinliklerinden, soruların arkası kesilmiyor, cevapsızlıkta tükenen
Gittikçe hızla vuran saatin, dar açısına geldiğinde ölmeye karar verdim
Mezarımı düşünüyorum bugünlerde,
Komplekse girmeden yaşadığımı anımsadım, yeniden mi yaşasam diyorum unuttuğum günleri,
Ki hergün bir öncekini mezara gömüyor ve ben içiyorum o mezar taşında
Katili olduğum günleri özlüyor insanlar, ben yarını düşlüyorum korkarak
Korkmadan yaşadığımı da düşündüm bugün, korunmadan, korunmasızca ve
Ve
Ve tek başıma, aynı şimdi olduğu gibi,
Uçamadan yanına
Uçuyorum bir paradise?a....
Hiç merak etmediğim, hakettiğim bir paradise?a...
Orda kasırgalarla kesilecek mi ömrüm, yine gözyaşı damlalarından kolyeler takacak mı gözlerim?
Çok çok uzakta, birbine en yakın iki noktanın arasında, eğri büğrü yaşamların kıyısına uçurulsam inanılan inanç mimarı tarafından
Keşke şimdi, hemen ve pişman olma olmadan....
Yarın bugünden tiksinmeyeceğimi bilsem
Uzatırdım ellerimi
Ellerim tüm bu söylenenlerden sonra çürüdü olmadığın anlarda,
O anlarda sulamadım ellerime ektiğin çiçekleri, gözyaşlarım kuruttu hepsini,
Ben ne dediğimi yine anlamadım, anlamakta zorlandım, kimbilir korktum belki
İnkar etsem de biraz önce, yalanlarla yıkansam....

Mustafa Özgür Özdemir

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com