Utanmadım Ağlarken
Aynalara küsmüşüm.
Tanımıyorum yüreğimi!
Masmavi bir deniz içinde
çamura bulanmış
benliğimi görürüm.

Düşlerim vardı benim.
Hatırlıyorum,ellerimde duruyordu.
Unutamıyorum bir çocuk gibi
ağladığımı.
Evet düşlerimi çalmışlardı.
Ağlamıştım ama hiç utanmamıştım.

Siz utanmışmıydınız
hayallerimi çalarken.
Sessiz ve puslu gecelere
beni mahkum ederken.

Bende utanmamıştım ağlamaktan.
Belki gözyaşlarım
ışık olurdu yüreklerinizde.
Ama unutmuşum!
Siz utanmamıştınız
düşlerimi çalarken.

Bülent Korkut

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com