KORİDORLAR SONUNDA
Rüzgarsız
Solgun dallar misali,
Durgun koridorlar.
Maziden istikbale
Sağlı-sollu
Kapalı kapılar silsilesi.
Arasında savurup,
Kollarımın çektiği perdeler altından
Şeytanların sürüklenen
Yığınları taştı.
Ayaklarımla taşıdığım çamur
Mermer parkelerin,
İliğine bulaştı.

Ufku daraltan çizgiler
Zaptetti gözlerimi
Koştuğum, yürüdüğüm koridorlarda
Durup, baktığım hatlar,
Hep sanaydı.
Sukutu yalarken ayak seslerim.
Ateşten solukların homurtusu
Dudaklarım.
Mızraktım flüoresan
Işıkların ellerinde fırlatılan,
Kalbinin zırhına saplandım.
Çıkar, tut.
Lakin atma
Bir daha seni bulamam
Ne burada!
Ne başka koridorlarda.
mustafa sünbül

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com