kapınızı açın yine ben
bir yıldız daha kaydı gökyüzünden.
bir hayal daha yıkıldı rüzgarın şiddetinden.
rüyamdan uyandım.
ve hersey yine siyah beyaz renkte.
renklerimide kaybettim, tutundugum dalda kaydı avuçlarımdan.
yine kavşağın baslagıcındayım.
yollar o kadar sisli ki önümü göremiyorum.
hoş gidecek ne yerim var nede sığınacak limanim.
yine çırılçıplak karşısındayım hayatın.
bakalım yeni bir ruzgarla ne zaman karşlaşacağım.
yeni bir rüzgara hazırmıyım onuda bilmiyorum.
bu yaştan sonra esecek rüzgarın etkiside olmaz ya.

bindigim alamet beni nereye kadar taşır?
bir kara buluttan diğerine atlıyorum.
bütün esas oğlanlar filmlerde kaldı.
bana kala kala onlardan kalan ah lar kaldı.
bu nedenle yere döktüğüm yapraklar bana geri döndü.
yüzüme carpan yapraklar oh olsun deyip etrafımda dönüyorlar.
demekki ben yapraklari taşıyamıyorum kollarımda.
artık bunu zorlamanın hiçbir anlamı yok.
buğday ambarındayım zannediyorum hep kendimi .
insan ancak kendini bu kadar inandırır.
yine bir ilki başarıp kendi aptallığımı ispatladım.
galiba ben ne buğday ambarında bir karınca olabilirim
nede kolları yaprakla dolu bir ağaç.
kollarım boş olarak dostlarıma sarılıyorum.
beni bir tek onlar anlar...
kapınızı açın yine ben...

YILDIZ KARTAL

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com