YARANAMADIM
Gönülden sevdim, allayıp pulladım,
Yine de kimseye yaranamadım.
Kol, kanat gerdim, kem gözden kolladım,
Yine de kimseye yaranamadım.

Huzur adına ne kadar yıprandım,
Feda olsun canım, budur tek andım,
Yan bakana aşılmaz kale, bendim,
Yine de kimseye yaranamadım.

Eyvah, yalan dünya seninle vardı,
Bir can için her can çekmez bu derdi,
Tükendikçe beden alem gülerdi,
Yine de kimseye yaranamadım.

Kadeh kadeh zehir içtim yıllardır,
Kahreden o kıymet bilmez dillerdir,
Yıkılan beden, bükülen bellerdir,
Yine de kimseye yaranamadım.

Ne garip şu kahpe feleğin işi,
Neden sevilmez acep seven kişi?
Döktüm ağzımda otuz iki dişi,
Yine de kimseye yaranamadım.

Para, pul istemedim ki kimseden,
Çıkar mı beş kuruş, hangi kefenden?
Vefa umdum delice her sövenden,
Yine de kimseye yaranamadım.

Meğer deliymiş Yanıkoğlu Ferat,
Hakka ayan, çekilmez oldu hayat,
Gözyaşı coşmuş, sanki Dicle, Fırat,
Yine de kimseye yaranamadım.

Erzurum, 30 Kasım 1988.

Ferat GENÇ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com