HİÇ GÜLMEYECEK
Allahım bu ne gam, bu nasıl keder,
Geceler ay oldu, aylar yıl kadar,
Anlamadım nazlım, sende bir hal var,
Gülmedi kör talih, hiç gülmeyecek.

Bakışlar değişti, bilmem ne mana,
Ad koyulmadan meçhul günahıma,
Ahu-zar yüklendi zarıma, ahıma,
Gülmedi kör talih, hiç gülmeyecek.

Her davranışta bir kusur aranır,
Bilmem aksilikler niye taranır?
Gönül kıranlar neyine güvenir?
Gülmedi kör talih, hiç gülmeyecek.

Şu gül benzim al al olup allanır,
Candan bakışa acı söz söylenir,
Canım, tatlım deyişim de dillenir,
Gülmedi kör talih, hiç gülmeyecek.

Yalan dünya mertliğin adı kaldı,
Mertler tarih olup namertle doldu,
Her hüsnü niyetim istismar oldu,
Gülmedi kör talih, hiç gülmeyecek.

Güneş doğar seherinen, yelinen,
Bülbül sevdalıdır diken, gülünen,
Yanıkoğlu, hani bir kıymet bilen?
Gülmedi kör talih, hiç gülmeyecek.

Erzurum, 13 Aralık 1978.

Ferat GENÇ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com