İNATCIYIM ARKADAŞ( bu benim hayatım)
Yalın ayak, başı çıplak çıktım ben bu yola
Cefalar,sefalar çektim; yılmadım yaşama uğruma
Geldim elbet, bende gideceğim, her kez gibi bende o diyara
Arkamda ?FATİHA? yazılı bir dikili taşım olmasa da

Ne istemedi ki bu deli gönül şu fani dünya da
O da olsun isterdi, kendince sürsün bir sefa
Bulur elbet, her deminde kendine bir bela
Eksik olmaz, onun için her yolda bir cefa

Hayırsız çıktı, meteliksizdi ona bu hayat
Kalkıp ta gidemezdi ki sahiplidir bu kainat
Vardır elbet ona da son deminde bir şefaat
İşlemez o da bilir ki yanlıştır kabahat

Gördü ya dosttan acıyı kederi
Hep amansızsa, yedi inleten silleyi
Vurdukça felek silleyi, öğrendi inlemeyi
Yinede düşünmedi kendi için ölmeyi

Yanlış onun eseri, lakin yoktur onda bir kabahat
Ters geldi bu düzende, yanlıştı bu yaşadığı hayat
Sürmedi, süremedi, gönlünce sığan bir sal-saltanat
Ama yıkılmaz, özünde var yaşamaya karşı bir inat

Sözümdür inadına güler yaşarım
Üzüntüye kedere bende bir gün bir tekme atarım
Giderim, arkama asla bakmadan bende umutsuz yaşarım
Ben inatçıyım arkadaş; derdinde kederinde anasını, avradını satarım.

25-Ekim-2001

HABİB GÜRBÜZ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com