Çamur Kemal
Yeni bir çarşamba günü
Yağmur yağıyordu
Gökyüzü adeta ağlıyordu
Ben ise;
Oldum olası yağmuru çok severdim ölesiye...

Aklıma ilk Kemal geldi
Bizim Kemal, Çamur Kemal yani
Damları çatlaktı
Ve içeri su alıyordu
Kemal hüzünlü
Ben hüzünlü
Yağmuru sevmiyordum artık...

Belki de
Gecekonduydu evleri
Kimbilir...
Başladık çatıyı naylonla kaplamaya
Su yavaş yavaş dindi
Ve Kemal gülümsedi
Dünya benim oldu sanki...
Erdal DOĞUKAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com