YANGIN YERİ
Bir gün batımında,kaybettim seni
Yangın yerinde,
Dudağında sevda sözcükleri,
Meneviş tavında.
Elinde güllerin lügatı,
Yüreğinde baharın tadı vardı.
Sen yokken şehirde yoktu.
Sen varken sana,
Alnımda pusu kurup,
Şakaklarımda öldürdüm.
Seninle birlikte şehirde yandı,
Ben üşüdüm.

Seni kaybettiğim zaman,
Çocukluğumu kaybettim.
Seramik bilyelerimi,aşşık kemiğimi,
Çamur doldurduğum gazoz kapağını,
Hiç yaşamadığım gençliğimi,
Ve göremediğim baharı kaybettim,
Derinliklerde.
Seninle birlikte,
Bendeki seni kaybettim,
Yangın yerinde.

Seni kaybettiğim zaman,
Peylaştığımız bir lokma ekmeği,
Oruç tadında aç kaldığımız günleri,
Hokkamı,mürekkebimi ve kalemimi,
Şairliğimi,gelgitlerimi,
Sana verip de alamadığım gönlümü,
Betimi,benzimi özümü kaybettim.
Sensiz bir asır daha kaybettim Ömrümde,
Seninle birlikte
Benliğimi kaybettim,
Yangın yerinde.

Seni kaybettiğim zaman,
Vicdanımı kaybettim.
Genç bir ölüm gördüğümüzde Ağlamayı,
Ve yüreğinle birlikte,yüreğimi Dağlamayı,
Duygularımı,merhametimi,
Sevginin adını,
Havaya,suya,toprağa
Ve ruhuma düşen,
Cemreyi kaybettim cemalinde.
Seni kaybettiğim zaman,
Yangın yerinde.

Kaybolduğun her an
Zamanı Kaybettim.
Akrebi,yelkovanı,
Saatimin zembereğini,
Kum saatindeki her kum zerresini,
Yaşamın güftesini,ölümün bestesini,
Ve yeniden doğuşun müjdesini,
Beşinci mevsimin,
Rengini kaybettim paletimde,
Seni kaybettiğim zaman,
Yangın yerinde.

Bir gün batımında kaybettim seni,
Yangın yerinde.
Dudağında sevda sözcükleri,
Meneviş tavında.
Elinde güllerin lügatı,
Yüreğinde baharın tadı vardı.
Yangından bana sadece,
Bir avuç kül,birde sensizlik kaldı.

VEDAT KISA

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com