Gölge Gibi Hasretin
Sevmek var olmak,
Vazgeçmek intihardı.
Kör gecenin karanlığında
Görebilmek kadar yıldızları,
Ya da ağlayabilmek
Deniz kenarında
Onca kalabalık suya karşı!
Ateşte yürürdüm yalınayak
Sevdan bir korken yüreğimde,
Sen benle değildin ki,
Gölge gibi hasretin peşindeydi.

Sen göçtüğünden beri
Koskoca bir çölde tek ağacım;
Sana susamışım, sana açım
Gemiler kökümde demirli
Çırpınıyorum hırçın denizle
O savurmakta beni ta dibe
Kum fırtınası olan çöllere
Ben bakınıyorum sessizce
Çevremde bir serapsın diye
Sen benle değilsin ki,
Gölge gibi hasretin peşimde!

Yokluğunda yalvardım tabiata,
Yaşamak, sadece bir nefes için.
Yaşamak tek nefes değilmiş
Bunu sensizken anladım.
Güneş batıdan doğdu
Ufukta sadece yüzün var
Şiirlerim hep yarım
Tek başıma nasıl tamamlanırım?
Sen benimle değilken,
Gölge gibi hasretin peşimdeyken

İstanbul ıssız bugün
Gökyüzü ağlamaklı bana, yaslı
Ağaçların boynu bükük
Deniz beklemekte yağmuru.
Ellerim açık arşa
Gözlerimde kalan son yaş,
Düşmemek için savaşmakta.
Uzanmasa bile elim sana
Dokunabilir gizlice rüzgarım.
Dönüp bakamıyorum arkama
Ya gölgene takılıp düşersem
Ve bir daha kalkamazsam ayağa...

Fikriye Kesici




Fikriye KESİCİ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com