Yasemin
Bir varmış, bir yokmuş,
Eskiden çok eskiden
Nur yüzlü insanlar varmış.
Kapılarının önünü yıkarken, yoldan geçenlerin ismini bilen.
Sedirlerinde otururken, Leyla hanımın kızı için üzülen.
Akşamları misafir gelir diye, erkenden yemek yiyen.

Bahçelerde Arap yasemini.
Onun kokusundan mıydı sevgi seli bilmem
Dostluklar bir başka güzelmiş.
Hastalara bir tas çorba gidermiş.
Sokaklar çocuklar içinmiş eskiden
Misket oynasınlar, ip atlasınlar diye,

Kış da daha güzelmiş,
Kuzinelerde kestane, kebap,
Kaynayan güğüm
İçiyle bir dışıyla bir dostluklar.

Ayşe hanımın asker oğlu,
Ahmet beyin yeni doğan kızı
Fırına götürülen börekler,
Çıra kokusu ve o hiç unutmayacağım
Yaseminin büyülü kokusu

Mutlu insanlar varmış eskiden...
Didem ESEN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com