Kafede
İlk kez gördüğümde seni
Çarpıldım.
Tutulmuştum
Kapılmıştım
Aşık olmuştum sana.
Sen
Beni çağırdığında
Şaşkınlıktan kalakaldım
Tam bir dakika
Sonra kendime geldim
Gittim yanına heyecanla
Ne diyeceğini düşündüm merakla
Sigaran için ateş istedin
Sigara içmiyordum ki
Ateş bulundurmuyordum ki.
Yok dedim hüzünlüce
Geçtim yerime
Günler geçti böyle.

Her gün o kafede karşılaştık
Sanki o kafede birbirimiz için vardık.
Sen her gün benden ateş isterken
Ben ise senin aşkından olan unutkanlığımdan
Her gün çakmağı unutuyordum
Ateşi unuttuğum her gün
İkimizden de bir şeyler eksiliyordu
Tebessüm?

En sonunda getirmiştim ateşi
Geri getirmek için ikimizdeki gülümsemeyi.
Fakat sen yoktun
Ben mahvoldum.
Günler günleri kovaladı
Sen gene yoktun.
Eskiden seninle konuşamazken
Izdırap çekiyordum.
Şimdi ise seninle konuşamadığım
Senin olduğun
Günleri arıyorum.

Tekrar kafede olsaydın.
Sen ateş isteseydin
Bense yok deseydim.
Şimdi buna da razıyım.

Yokluğundan bu yana
Bir sene geçti.
Her gün seni bekliyorum
Elimde bir çakmakla.
Keşke bir an görsem seni.
Sadece bir an
Ve o an
Bilki
Belki
Aşk ızdırabım bitecek
Belki de acım
Sonsuza dek sürecek.
Ama buna değer?
Emre Şeyda

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com