PULSUZ MEKTUPLAR 1
Merhaba ay yüzlüm,
Biricik sevdam,
Süzülen ilk damlam,
İlk tesellim,
İlk unutamayışım...
Umarım iyisindir...

Beni hiç sorma!...
Hasretle,
Hayalinle geçen onca zamandan sonra
Dediğim gibi
Halimi ne sen sor,
Ne ben söyleyeyim...

Kendimi mahur bestelere,
Bir damla tuzlu suya bıraktım bu aralar.
Emanet bir hayatı yaşıyorum anlayacağın...

Geçmek nedir bilmeyen günlerde
Bir beste daha yaptım sana
Sadece ben dinledim ama
Kimselere dinletmedim,
Duymasınlar istedim,
Bilmesinler istedim
Seni ne çok sevdiğimi,
Aydınlık gözlerimdeki
Karanlık Gözyaşımı
Ve kırılmış kalbimi...

Sensizken yine Ankara Garındaydım,
Vuslatları ve hicranları seyrettim sessizce bir köşede.
Yine ağlar gibi oldum,
Yine kaldırımlara fırlattım deli gölümü.
Her adımda sen,
Her adımda gözlerin vardı bir tanem!
Bir ara durdum,
Koskoca bir meydanın kalabalığında buldum kendimi.
Kalabalığa rağmen yine yalnızdım,
Yine avareydi yüreğim...

Bir gül ile güller açan gözlerle,
Benim gibi yalnızları,
Benim gibi kaybetmişleri gördüm sonra.
Ardından seni gördüm...
Sende benim gibiydin;
Yalnız,
Yorgun;
Ve huzursuzdun sanki,
Sanki sende de eksik bir şeyler vardı.


Yanına gelecektim...
Gönlüm gitmek istedi
Yalan değil
Ayaklarım gidemedi
Lanet olsun.
Biraz sonrada uzaklaşıp gittin zaten.
Binlerce defa olduğu gibi
Sadece gözlerimle seslenebildim sana
Ama yine duymadın
...

O günden sonrada
Bir daha görmedim seni,
Duyamadım sesini,
Bakamadım gözlerine,
Haykıramadım arkandan gözlerimle.

Ankara ile dertleştim her gün.
Ben anlattım,
O dinledi her zamanki gibi...
Yanımda olmayan seni değil,
Ruhumdaki seni anlattım bu şehre...
Yanımdaki şarapçının dediği gibi;
? ne de güzel severmişsin ? dedim
Kendi kendime...

Bu yürek dayanamadı Bir tanem!
Sensiz bu şehre.
O kadar benzerin vardı ki
O kadar çok yürek kundakçısı vardı ki bu şehirde...
Her birinin ardından sen!... diye haykırmak olmazdı.

Elimde anılarla dolu bir bavul
Ve üzerine kazıdığım mahur bestelerle dolu gitarımla
Ankara Garına koştum.
Doğu ekspresinin ağlatan çığlıkları içerde yankılanıyordu.
Kara Tren bile ağıt yakıyordu yokluğuna...

İnanmazsın ama
Son defa düşündüm bu şehri...
Caddelerinde el ele yürüdüğümüz
Hatırası tükenmez bu şehri düşündüm...
Ama son defa düşünemedim seni,
Sonu gelmezdi çünkü yetimliğimin...

? Gitmeliyim artık ?
Dedim bu şehre
Dar geliyordu artık,
Canımı çok acıtmıştı çünkü bu şehir.
Her adımda ağlatan,
Her adımda feryat ettiren
Her yüzünde susturan bir şehirdi artık.

Kompartımanın camını açtım bir ara
? Seni seviyorum ne olur gitme ? demeni bekledim,
Beklentim trenin geniz yakan ıslığına karıştı.
Ardında şarkı sonunda ki es gibi
Hoşçakal kaldı dudaklarımda.




Şu anda senden çok uzaktayım
Ama hala ruhumdasın,
Ve bir daha haykırıyorum gözlerimle,
? S e n i ç o k s e v i y o r u m ?





Mustafa Akkoyunlu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com