ACIYA KATIK EDERİZ NEŞEYİ

ACIYA KATIK EDERİZ NEŞEYİ

Bizim oralar dağlıktır.
Derin yamaçlı yeşil vadilerde dereler şırıl şırıl...
Doğmadan güneş, Emirtaş tepenin ardından yeşillere
Gece çekilir, gökte son yıldız, gün aydınlanır.
Bizim oralarda güne gün doğmadan başlanır.

Bizim oralarda güne erken başlanır.
Kulaklarda yaprak sesi,kuş sesi, böcek sesi
Horoz sesi, köpek sesi, kelek sesi, çocuk sesi
Bizim oralarda güne doğanın sesi ile başlanır.

Bizim oralarda dağlar omuz omuzadır
Bir omuzda Fındıktepe; çıkıp
Ayaklarımızın ucunda yükselip
Uzatsak boynumuzu, ve dahi ciğerlerimizi
Oksijenle doldurup, üflesek tepeleme dumanlara
Dağıtsak: işte aşağılarda Karadeniz
Nasıl da sakin ve sessiz....

Bizim oranın insanları
Uykusunu alamamış çocuk gibidir
Hırçın, yalım, asabi, mızmız
Cana yakın, iyimser, gülmeye hazır.
Yoktur gözlere çöreklenmiş kin,
öfkelerse saman alevi
Neşeyi yüreğine katık eder de besler sevgiyi...

Bizim oraların güneşi erken batar
Gırandağ ?ın ardından.
Ama kullanacak daha çok zaman vardır
Hava kararmadan...
Misal mi... Kuzinede, fındık odununda pişen
Pancarın tadını akşam serini
Çayıra serili minderde bükerken iki lafın belini,
koklamak gibi ...

Bizim orada insanlar fındık ezmesi
Bilemezsin içini...
Bizim oranın insanları
Acıya katık eder neşeyi...

19.04.2003

ASIM SES

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com