BİR GEMİ BİN LİMAN
Bindim bir akşam üstü, yıldızları seyrederken;
Tahtaları, senelerin yıprattığı ömrümden,
Dümeni, içimi kasıp kavuran günlerin ateşinden,
Yelkeni ise zaman zaman sevinçle şişip,
Zaman ise kederle sönen berturap gönlümden.
Seherle ineceğimi bildiğim bu gemiden,
Gidiyorum hatıralara pupa yelken.
Rüzgar gibi geçen zaman yelkenleri şişirirken,
Selam veriyorum etrafıma teker teker.
Bazen gülüyor bazende ağlıyorum,
Acı ama tatlı anılarımla sohbet ederken,
Dümen kırıyorum, yavaş yavaş mazimi terkederken.
Yük alıp boşaltan kaptanlar gibi
Liman liman duruyor, düşünüyorum...
Acaba ben ne götürsem ...?
Hüsranla dolu olan saatlerimi,
Yoksa kısa ama tatlı bir iki anımı derken,
Gemi duruyor birden .
Meğerse yolculuk son demine ermiş,
O liman senin bu liman benim derken.

BEHLÜL GÖK

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com