canım anacığıma
Canım Anam...
Aramızdan ayrılmanın ve ebedi istirahatine çekilmenin yarın 7 nci yılı doluyor..
Seni Çok ama çok özlüyorum..Yüreğimde büyüyorsun gözlerim doluyor..Ramizoğlu...Polat beyim deyişlerini o öpülesi nasırlı ellerinle saçlarımı okşayışlarını..kokunu..
"yetir oğul gurbeti" demiştin..yetirememiştim ana..son nefesinde seninle olamamıştım bağışla..gavur ellerinden döndürmüyorlar adamı..Babamdan miras adamlığını emanet etmiştin birde tersyüz edilmiş bir pardesü..canım anam ne iyi ettin..sözlerim yüreğimden geçmedikçe dökülmüyor dilimden...aslımı unutmadım hiç..
Baba ocağımı tüttürüyorum ana..yokluğunun acısından içinde yaşayamasamda..herşey hala bıraktığın gibi duruyor...seccadeni babamın resminin altına duvara astım..tespihinide..Ağır geliyor o evde yaşamak..arada bir gidiyorum anacığım..Abimi yanına yolcu ettiğimizin 4 yılı olacak mayıs ta..biliyorumki yanında bir yerlerdedir..Bir ben kaldım anacığım.
Canım anam..hala bir kravatım yok..hala bir takım elbise edinemedim ama iyi dostlarım var..
İçtiğim bir damla suyu bile haketmeye alnımın teriyle kazanmaya çalışıyorum..komşumu gözetiyorum..hiç yalan söylemedim...hiç bir yüreğe dokunmadım..kimseye kötü söz demedim anacığım..
Yarın....yaban eldeyim anacığım..bir mevlüt okutamayacağım...ama seni dostlarımın yüreklerine yazıyor allaha emanet ediyorum..mekanın cennet olsun...

Polat beyin..oğlun Ersal.


ersal demir

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com