Bir şifa bekleme benden/bir perde
bir şifa bekleme benden

Tuttuğum eller ayaz renginde,
baktığım gözler gam kokar.
bir hasta yatağında,
gönül gözün açarak,
gelmiş gönlüme bakar.


Yılların efkârını bitirmeden gelip de,
sanki benden çare bulup,
varıp huzur köyüne,
dost sefası sürmeye
inandırmış kendini.

tuttuğum eller narin,
öptüğüm yüzler ince,
bir illetin hıncıyla,
erdiğim yürek bezgin.
sanki benden gelecek,
bir merhem varmış gibi,
inandırmış kendini...
Kim yakmış, kim yanmış,
kimler almış yüreğini,
zulmün telef ettiği
solan bu bahtsız gülü...
gördüm,
yandım...
ve ağladım.
sebebi ben mişim gibi...




BİR PERDE

Karardı mezarlıklar, gün ortasında.
Gözümle gördüğüm, her eşya kara,
Boyun eğmiş çiçekler, can yarasına,
en azgın rüzgarlarla, boğuşup durur,
derinden derine sızarken yara

Karalardan kara, örtündüğüm örtü,
Yılanlarla sarmaş dolaş, gecelerde.
Bir soğuk haberle üşürken yüreğim,
Islanan yanaklarım elma kızılı,
Gizlenir gözümde yaş perde perde.


Hasan Ulusoy

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com