MÜZMİN SEVDÂ
MÜZMİN SEVDÂ

?müzmin bir İstanbul sevdalısının
duygu sağanağı?

Nazlı bir güzeldi o, bahtında yazı idim
Meftunu yüreğimin yanık avazı idim
Her şeyimi uğruna vermeye râzı idim
Belli değil süresi, tutuşturdu yanarım
Kıskançlar ayırdılar, özlemiyle çağlarım.

Sevdâlılara durak, düşkünlere limandı
Kıymet bilmez elinde teli kırık kemandı
Her seheri hikaye, her mehtâbı romandı
Sisler içinde kaldı, içimdeki dağlarım
Kıskançlar ayırdılar, özlemiyle çağlarım.

Kahrolurum küserse, gönlüm bahtına küser
Boğazda doğan meltem, buruk bağrıma eser
Ufkumda gurup idi, ruhumda coşan Kevser
Şimdi hüzün akıtır, Kevser akan pınarım
Kıskançlar ayırdılar, özlemiyle çağlarım.

Tutuldu fırtınaya, sevdasında yüreğim
Ahd ettim kavuşmaya, dümenimde özlemim
Ondan sürgünde olmak, girdabım ve elemim
Kimse bilmez, hicranla için için kanarım
Kıskançlar ayırdılar, özlemiyle çağlarım.

Yedi tepede yedi sönmeyen meşalemdi
Kökleri yüreğimden bütün sevgimi emdi
Ondan mahrum edilmek katlanılmaz elemdi
Anlayamadı beni, ne yazık ki sığlarım
Kıskançlar ayırdılar, özlemiyle çağlarım.

Sanmam âlemde başka bulunsun bir benzeri
Bilirim ki âlemin ona açtır gözleri
Söndüremem, içime atmış sevdâ közleri
Böyle yanmak zor mu zor, yakar beni efkârım
Kıskançlar ayırdılar, özlemiyle çağlarım.

23-09-2000

Kadir Karaman

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com