Her şey boş
HER ŞEY BOŞ


Ağlayarak geldik şu dünyaya,
Doğa koymuş yaşamı bir sıraya.
Popona yediğin ilk tokat var ya;
İşarettir bu, sende başla koşuya.

Hayat böyle başlar, koş Allah koş,
Koştukça görürsün her şey bomboş.

Annedir ilk öğretmen, ilk hoca,
Doktor, hemşire, ebe öğretir ona,
Derler ilk öğreti senden dikkat et,
Eskilerin sözlerinde vardır keramet.

Hazır mısın öyleyse koş Allah koş,
Koştukça görürsün her şey bomboş.

Zamanla öğrenirsin sen de hayatı,
Anlamaz fark etmezsin dönen çarkı.
Çocukluk, gençlik, olgunluk derken,
Son aşamadır yarışta, ihtiyarlık çağı.

Durup dinlenme yok koş ha bire koş,
Sonunda anlarsın ki, her şey bomboş.

Gürbüz Atabek

21 / Ocak / 2005 - ATAŞEHİR


gürbüz Atabek

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com