KANADIKCA
hayata dair bir gündü dünün hüznü
yokluk çoktan çekilmişti sularına
yaşam gecenin hüznüne dalmıştı
liman gelecek gemilerden muzdarif
denize kıyısı olan kente kızıyordu
sokak kaldırımları
üzerine basan insanlara küs ve suskundu
kanadıkca haykırıyordu gece yarısı
sabaha devretmek istercesine mesaisini
göz bebeklerinden vuruluyordu sokak çocukları
acıya açan kan çiçekleri
tren garları yokluğa başlatmıştı seferleri
gelen yolcular ölü çocuklar
kanadına kan sıçramıştı ak güvercinlerin
ve amansız soğuk
bedenden canı kaçırmak istercesine
bastırıyordu
yol kenarlarında mezar taşları
yaşamını devredenlere açıyordu kollarını
boyacılar kenti boydan boya
alacakaranlığa boyuyorlardı
sadece susmaktı payıma düşen
bir kabusun eşiğinde
sonbaharı kucaklıyordu
yokluğun

ULAŞ UYSAL

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com