Kir


Bir akşam yollara,
Bir gece
Karanlık zihinlere akarken
Kir;
Kimde sevgiye
Kıvrılıp akan
Gürül gürül
Nehir...

Şimşekler ruhumu dokurken
Gökler içimde daralır
Bir yıldız kaysa da
Elbet aydınlık
Ahir...

Umutsuzluk bende, çile: sır
Feryadım kalınca çıplak
Hayallerim aç, hayallerim...
Fakir...

Kılıçtan iki darbe
Umutlarıma, yüreğime...
Bedenim savaş alanı
Bedenim
Hakir...

Acıkmışım...
Garipler otağında,
Ruhum tertemiz sofrada
Öyle bir sofra ki her zaman
Bakir...

Son mehtap benim için,
Bu bahar son mevsimim...
Son durağım sensin.
Yağmur,
Ha berrak yağmış...
Fark etmez
Ha kir...


Resul KARAHAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com