Hani Nerde
Kasveti giydiren kirli ellere
Sundular ikramı, verdiler makam
Güldü maskeleri saf yüzlere
Dönüp dolaştılar ortalık yerde
Dikti gözlerini birkaç çocuk
Hani insanlık nerde?

Gitmedi bulutlar masum göklerden
Düştü gölgesi pembe tenlere...
Bir damla sevgiye uzanırken
Titrer elleri, yürekleri titrer
Gül yerine dikenleri tutarcasına
Kanar parmakları birer birer...
Anlamaz, kim hangi seferde
Düşünür birkaç çocuk
Hani sevgiler nerde?

Şeytan mahcup, şeytan sessiz
Güneş var, Ay var, çiçek var
Anne var, baba var, kul var
Kitap var, defter var, okul var
Varlar içinde gönüller susuz
Gözler kan çanağı, gözler uykusuz...
Çekilmiş pencerelere perde
İri gözleriyle arar birkaç çocuk
Hani aydınlık nerde?

Çalışır zamanın çarkı
Döngüler aynı istikamette
Kilitler vurulmuş gibi
Sükunet kemikte, ette...
Bedenler öylece giderde
Hayretler içinde birkaç çocuk
Hani mutluluk mirası?
Hani nerde?


Resul KARAHAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com