Pranga Mahkumu
Her yerim sarılmış zincirlerle,
Ellerim, ayaklarım ve beynim.
Sımsıkı değil zincirler sadece,
Kaptanın işlerini görmeye.

Gardiyanlar binlerce,
Ellerinde kırbaçlar.
Davetkar gözler çeker, fakat
Cesaret yetmez içeriye girmeye.

İzin günlerinde yalnız bedenim hür,
Kırda, dağda ve caddelerde gezmeye.
İsteğince avare dolaş,
Sonunda kürkçü dükkanına dönmeye.

Ruhum hür sadece ve de gönlüm,
Onları da çevreler sanal bir ağ.
Bırakmaz ne bekçi, ne de köpek,
Gönlümün gül bahçesine girmeye.

Doğruluk, dürüstlük ortada güneş,
Dönüyorum uzakta ve yörüngesinde sabit,
Ne kopup kayboluyurum boşlukta,
Ne düşüyorum içine yok olup erimeye.

Çatık kaşlar, asık surat çok cömert,
Selam veririz lütfen, alırız da nadiren,
Gurur mu engel bilmem seviyorum demeye,
Para-pul mu gerekir sevgiyi göstermeye.

İrfan Ünübol

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com