DEPREM
KARANLIGIN SESSİZLİĞİNDE
UYKUNUN DERİNLİĞİNDE
UYANDIM GÜRÜLTÜ ÇIĞLIK SESİYLE
FIRLADIM YERİMDEN
AZGIN TAYLAR GİBİ
VURDUM KENDİMİ DUVARLARA
KURTULMAN NEÇARE NAFİLE
HER TARAF MAHŞERİ ANDIRIYORDU TOZUYLA
ŞEHİR MAKETLER GİBİ ÇÖKÜYORDU
İNSANLAR CAN HAYINDA
İMDAT ÇIĞLIKLARI SİREN SESİ GİBİ
KARANLIKTA YANKILANIYORDU
ÖLÜMÜ DÜŞÜNDÜM O AN
SEVDİKLERİMDEN UZAK
İRKİLDİM O AN YAYDAN ÇIKMIŞ
OK GİBİ FIRLADIM YERİMDEN
ETİMİ ISIRDIM YAŞIYORMUYUMCASINA
KURTULDUĞUMDA
YENİDEN DOĞDUĞUMU HİSSETTİM ANAMDAN
ŞÜKRETTİM ALLAHIMA
VARLIĞIMI KAYIP ETMİŞ
YOKLUĞUMA SEVİNDİM
BURUK BİR SEVİÇTİ BENİMKİSİ
ÖKSÜZLERE ÜZÜLDÜM
AĞLAMAKLI GÖZLERLE BAKTIM ETRAFA
VİRAN OLMUŞ ŞEHİRE İNSANLARA MİNİK BEBEKLERE
ELİMDEN BİRŞEY GELMİYORDU
TIRNAKLARIM KIRILIYORDU
İNSANLARI YUTMUŞTU ÇÜRÜK BETON YIĞINLARI
GÖRÜLMEMİŞTİ BÖYLE BİR FELAKET
HİÇ BİR YERDE
MENFEAT UĞRUNA NİCE CANLAR
YOK OLMUŞTU
BAŞIBOŞLUĞUN İHMALİN BEDELİNİ ÖDÜYORDU GÜNAHSIZİNSAN
KEFENSİZ GARİPLER
ÇUKURLARA KONUYORDU HEMDE ÜST ÜSTE
BÖYLE BİR VAHŞET YAŞANMAMIŞTI DÜNYADA.

19.08.1999
MEHMET DOĞAR

Mehmet Doğar

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com