Yalnız değil aslında kimse.
Yalnız değil aslında kimse.
Yalnız değil hiçbir şey...
Yalnızlık adına damlayan gözyaşın bile yalnız değil.
Biri damladığında,
Birkaç saniye sonra da diğer gözünden bir damla düşüp ona eşlik ediyor.
Yalnızım diye ağlayan gözlerinden düşen damlalar, avuçlarında birikip bir oluyorlar.
Ellerin yalnız değil birbirine tutunabildikleri sürece....

Ben sana denizkızı dedim önce
Kendi içimde.
Hani derinlerden çıkmayan, çıktığında bulduğu denizciyle geldiği yere dönmek isteyen,
Onu alıp götürse onu öldüren, onunla kalsa kendi ölen,
Ama ölmek değil yaşamak isteyen deniz kızı....
Sonra olmayacak baktım...
AKDENİZKIZI dedim sana...
Yüreği zindanlarda üşümüş birinin güneşe hasretiydi benimki.
Akdeniz´de ısınır diye düşündüğüm bir an çıktı bu sözcük dudaklarımdan.
Sen hep AKDENİZKIZIsın benim için.
Ben seni, sensiz de yaşamayı becerecek kadar büyüdüm farketmesen de...
Ben sana, sen farketmeden dokunacak kadar yakınım.
Sen, beni uzaklarda sandığın bir dakikada,
Senin içinde dolanacak kadar da içindeyim aslında.
Sen hayata tutunmak adına içindeki çocuğu bırakmışsın bir köşede.
Oturmuş ağlıyor...
Yalnız değilsin, yalnız gitsen de sinemaya.
Yalnız değilsin,
Yusuf?un düştüğü kuyulardan bile çıkacak güçte ikinci bir sen var sende.
Gökkuşaklarının altından geçmiş bir sen var sende.
Ben sana dokunsun diye, yazıp dokunuyorum kelimelere.
Ben sana hayranlığımdan yazıyorum adını.
Ben gözlerinde kaybolmak istedikçe kısma gözlerini.

Adını ne koyarsan koy,
Bağla beni bir uçurtma kuyruğuna
En yüksekteyken ben,
Kes ipimi denize düşsün adım...
Düştüğüm denizde yine sen varsın, yine sen varsın,
yine sen varsın, yine sen varsın, yine sen varsın,
yine sen varsın, yine sen varsın, yine sen varsın,
yine sen varsın, yine sen varsın, yine sen varsın,

BURAK UYAR

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com