korkular
Korkuyorum birgün,
Titreyen avuçlarimdan çekeceksin ellerini,
Ayni sicaklikta bakmayacak gözlerin gözlerime,



Üsür oldum inan sicak yatagimda,
Gece beni hapsetti karanliga ve fisildiyor kulagima,
Yarin günes dogmayacak.

Söylesene bana yasanir mi böyle
Heran kaybetme korkusuyla,
Insan alisabilirmi sevdigi insanin
Varliginda yokluguna
Söylesene Bitanem beni sensiz birakmak
Yoketmek demek degil mi?

Umut denen duygu varya,
Bende yok, hiç rastlamadim günlerdir ona,
Inan gece olupta çekilince hüzün ve ben odama,
Yatagim dar geliyor düsüncelerime ve bana.
Bu gün yapma, yapma diyorum,
Ama yine,
Hüzünler galip çikiyor yasam savasindan ve
Mutlulugun kani akiyor damla damla
Göz yaslarimda.

Aramak istiyorum seni ve telefonu defalarca elime alip,
Tekrar tekrar birakiyorum yerine,
Belki sesini duymak kurtaracak ,
Beni bu karanliktan Ama kiyamiyorum
Senide hüznüme ortak etmeye,
Sen kendi kendine çek diyorum dertlerini.

Inanirmisin yumrukladigim duvarlar düsman oldu bana,
Geliyorlar üstüme sikiliyorum
hüznün karanliginda,
Dört duvar arasinda isiklari yakiyorum bazen,
Sanki kurtulacagim aklimdaki
Belli belirsiz korkulardan.



Hiç aklinin yetmedigi oldumu sorunlara,
Hiç gerçekten hissettin mi beni kendinde ve
Yine hiç yasarken ölüdügümü
Farkettin mi Bitanem



Sanki insanlar benden habersiz gibi,
Yasadigim yada yasayamadigim hayatimdan
Sikiliyor ve içinde oldugum yanlizlikta eriyorum,
Ama hep bildigim birsey var korkular,



Belli Belirsiz, Senli Sensiz, Cevapli cevapsiz
Sorular ,KoRkULaR.

Çağrı Oktar

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com