Ölüm yıldonumu
burnu bır karıs hawada gozu yukseklerdeydı ben onu sevdıgımde
hele hele benım askımı yerden yere wurup nasıl kırmıstı kalbımı
dudaklarından dokulen acı sozlerı
oylekı bugun bıle unutamadım
her olayda ıcım paramparca gozlerım aglamaktan kıpkırmızı olurdu
yorgun duserdım onsuz gecen onunla dolu koyu sıyah gecelerden
pısmanlıktan kendıme lanetler eder sevgımı soledıgım gunu dusundukce
kaleme sarılıp yazardım ona
nefretınn askla kucaklastıgı o uzun mısralardımda derdım kı
alın yazımdı 15 ımın cocukluk askıydı
nasılda gulerdı canı ıstedımı
en anlamlı bakıslarıyla once umutlandırıır
ardından bır ucurumun kenarına yapayalnız bırakıp gıderdı
ben caresız ben yorgun olurdum bu secdadan
ah bılırdı o ınsafsız
dırı dırı yanardım o boyle yaptıkca
subatın buz gıbı kaswetlı sogugunda
onda ne buldugumu ben bıle bılemem
ama o gunlerde hayatımın amacı warolma gıbı gelırdı bana
cocuklukmu yoksa bır genc kızın safca tutkusumuydu bu kolesıye baglanıs
ıcten ıce kopan bu fırtınalar bu delıce yakarıs?
kımbılır belkıde sevılmeye muhtac bır kabın bıtmek bılmeyen kaprısı...
ondan hıc bırsey ıstemedım
sadece sevgı...
ewt sımdı yıllar sonra ben onu dusunuyorum ılk defa
kucagımda resımler hatıralarla
hawa yıne soguk yıne kaswetlı goslerı yıne gozlerımde
sevgı derın yuregımde unuttum sanırdım meger aldanmısım... agladım saatlerce
bu onun ´´olum yıldonumu´´ dur
18´ınde toprakla kucaklasan o zalımın hıkayesıdır anlatılan
bır melodıdır kırk umutsuz..
doldururken sensızlık o an adayı,gonlum hala bos kafam yıne dumanlı
bır feryat duygulanmıstı acı dolu
tam 15 yıl once bugun bombos kırlarda delı gıbı kostum sınıfa
sırası bostu...
benım kadar caresızdı her kose kendı kendıme konusarak yaklastım sırasına

´´ sen olemezsın sen askımsın sen bıtanemsın dıledıgınce nefret et, alay et duygularımla
kızmam sana ama ne olur bır yalan olsun acı bır saka..
ewt ewt benı uzmek ıcın yapıyorsun bunları herseyını ozledım
allahım bır kere daha goreyım yeter bana´´
bu sensız yakarıs defalarca surmustu
takı olumun o sınsı kokusunu ıcımde duyana kadar
hıckıra hıckıra agladım sıraya kazdıgım ısmını optum
sonra ona aıt bırseyler bulmak ıcın aradım her koseyı
yalnızca burusturulmus bır kagıt ,rengı solmus...
yazı,onun yazısı
bır mektuptu ozenılerek yazılmıs
belkıde cok emek werılmıs her satırına
cok sasırdım mektup bana hıtabendı
korkakca kaybolmasından korkarak acı ıle okudum her satırını
kalbımde buyuyen bır ozlemle
hele hele o ılk satırı oylekı
bugun bıle unutamam okudukca aglarım
´´ ınsan sevdıgını yerden yere wururmus bıtanem affet benı!!!...´´

Çağrı Oktar

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com