Güya Kentli Olduk
Güya kentli olduk beton içinde.
Yeşili bitirdik yaprak yok şimdi.
Komşuluk kalmadı katın içinde.
Neşeye, kedere ortak yok şimdi.

Binaya bürüdük yeşil alanı.
Çöplüğe çevirdik kentin yolunu.
Gecekondu ile sağı solunu,
Kapattık gidiyor durak yok şimdi.

Oyun oynamaya yer bulmaz çocuk.
Kin ve nefret taşır büyükle küçük.
Küfüre bulaştı kapalı, açık.
Çirkini yazmaya gerek yok şimdi.

Olumsuzu görmek boşa Sığırtmaç.
Hangi beyin çözer, nedir ki ilaç?
Oksijensiz kaldı, her canlı muhtaç.
Bir fidan dikmeye toprak yok şimdi.

Hüseyin Sığırtmaç

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com