VARDI YA


Akşamlarla vurulurdu gönlüme;
Zulmetin,kara dişli kıskaçların deli damgası.
Güneş toplayıp eteklerini,
Salıvermişken dünyanın ipini karanlıklara,
Duvarlarda kanayan çilenin gölgeleri
Ve dilsiz tavanlar şahidimdir,
İnleyen namelerle yakılan ağıtlara.

Ne hazanlar biteceğe benzer,sonbaharlarda;
Ne tükenen umutlarla biçare yıllar.
Sayısını şaştığım gecelerin nazlı sabahlarına,
Elim elinde, başım omuzlarında uyanmak vardı ya...

Vardı ya; Sebebini bilmediğim sevinç tohumları ekmek toprağa,
Umudu katık etmek bir lokma ekmeğe
Ve ölüp ölüp dirilmek
Girdabında yittiğim gözlerinde...
Bir kez daha, binlerce defa ve sonsuza dek...

Öznur Karayumak

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com