Kıyamıyorum
Şimşekler?
Kimi zaman ağlatır çocukları
Kimi zaman şefkat görür annesinden,
Şimşek sayesinde bir çocuk.
Bir çocuk düşle,
Yağmuru seven,
Karanlık için dövüşen,
Sessizlikten korkan,
Düşle ona ait bir gezegen.
İçinde yağmurlar olsun,
Saçaklar altında ıslanmış serçeler
Ölüme terk edilmiş insanlar,
Yalan olmasın bu gezegende
Acı olmasın
Dert olmasın
Hiç çocuk ağlamasın?

Bulutlar kaşın olmuş senin
Gözlerin âdeta bir nehir
Söylesene küçüğüm
Seni böyle üzen şey nedir?
Kulakların hiç sevgi lafzı işitmemiş
Gözlerini bırak, yanakların gülmemiş
Burnun mislere hasretken
Alın yazın hiç öpülmemiş.
Okşanmamış saçların,
Babandan başka kimse örmemiş?
O bakımsız parmakların,
Ellerini yıkadığından hariç,
Başka parmak görmemiş?

O masum yüzüne bakamıyorum
Tutamıyorum ellerini
Saçlarını öremiyorum
Gözlerini göremiyorum
Alnından öpemiyorum
Sanma ki sevmiyorum seni
O kadar çok seviyorum ki bebeğim
Kıyamıyorum
Kıyamıyorum?

SELMAN URLUCA

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com