ZEHİRİM OLUYOR GÜNDÜZLERİM

Uzun bir gecenin puslu yamacında
Yetim kalmış yüreğin yarınlarına sokuldum.
Kafesinden kurtulur gibi,
Ufka yelken açıyordu susamış dilim:
Lokavt ilan edercesine.
Ah bir bilsen gülüm.
Rüyalarında bile tasavvur edemez,
Işık huzmeleri savururdun bana,
Malihulyaya dalar, yıkardın gem vurulmuş duvarın derinliğini.
Isıtırdın hatta; sıcaklığımda don tutmuş sayfaların izlerini.
Neresindeyim bilmiyorum.
Her gece, yüreğimde bir hece:
Itır kokuları süzülürken pencereme,
Resmediyorum yüreğime gül yüzünü.
Seni sensiz yasamak yok mu ya!
Isırganlar kaplamış gibi bedeni,
Zehirim oluyor gündüzlerim.
Isıt artık ısıt! Isıt odanın karanlık yüzünü.
Felfecir okusun zamanı çizen göz.

azem kurt

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com