Ya Sonra...
Susuyorum
sunarken yuregimi
nefesindeki ruzgara
yasarken en derinliginde
Kizila kesmis sabahlarimi

seni kendimle paylasiyorum
belkide kendimi boluyorum
yasanmisliga
bir turku, bir baska can
hala tuketemedigim kahrolasi yalnizligimda..

yasama sarilmis
dort degil, kirk dort elim
yesile secde durur
her vurus
ses olur..
senli olur bolunmuslugu uykularimin
bir benim bildigim sensizliginde

Yoksun....
sonrasi bosluk...

(14 Mayis 2005)

Evina Berfin
Evina Berfin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com