Artık Yokluğuna Alıştı Kalbim
Önce anılara sığınıyordum
Sensiz gecelerin karanlığında
Döneceksin diye avunuyordum
Merhaba,diyerek aradığında.

Gözlerim resminle avunuyordu
Kalbim hala seni savunuyordu
Unutmadı seni döner diyordu
Yüreğim adını her andığında..

Gönlüm beklemekten usanır sandım
Eşinden dostundan utanır sandım
Herkesi kandırdım bir sana kandım
Apansız rüyama uğradığında

Sonra resmine de bakamaz oldum
Seni düşündükçe bin kere öldüm
Sanki sen tanrıydın ben,sana kuldum
Şefkat bekliyordum ağladığımda...

Artık yokluğuna alıştı kalbim
Kalbim de sensiz de yaşıyor sevgim
Gülmedi hiç yüzüm,yok artık keyfim
Sahte sözlerini anladığımda...


Taşkın TÜRKMEN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com