hasretin
ve hasretin kapımı çaldı...
buyur beklemeden girdi bu kez!
uzayan kavaklar göklere dayandı,
bulutları yarmak için.
güneş parladı ,
gözler kamaştı.
yavaşlayıp saatler,
rolantiye aldı kendilerini..
ve hasretin kapımı çaldı...
beklenmedik misafir hayretliği yoktu bu kez üstümüzde,
mahzunluğu vardı...
sonbahar ansızın geldi,
yapraklar bir anda sap sarı kesildi...
çocuklar soba kenarlarını mahzen yaptı
oyun parkları çamura bulandı
sonra hüzünler çıkıp geldi öfkeleriyle birlikte,
suratımıza çarptı olanları
bir sitem etme hakkımıza bile el kondu....
ve hasretin kapımı çaldı...
artık bir burukluk kaldı üstümüzde.
bir yalnızlık...
bölüştüğümüz sevgimiz,
bölüştüğümüz dünyamıza,
bölüştüğümüz hüzünler de eklendi
saniyenin tıkırtıları uykumuzu kaçırdı,
sessizlik ikiye bölününce...
ve hasretin kapımı çaldı...
şimdi günlere karamsar bir hava hakim
sanki gündüzlerin rengi solmuş.
aşıkları gören gözlerimizde hep biriç çekiş
hep o günlere acıkmış yüreklerimiz
güneş batmış şimdi.
yıldızlar gökyüzüne tek tek dağılmış...
yüreğimiz yanmış...

emre çaylak

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com