kalanlar
ve bitirdik sözlerimizi...
gözlerimizin içine baka baka söylediklerimiz,
bir karanlık akşam gibi çöktü üstümüze...
sana benden çuval dolusu utançlar kaldı.
bana ise bir buruk karanfil...
gökyüzü üstüne yaptığımız yeminlerin ,
ahları param parça etti damarlarımızı,
ne kadar nemlendiyse bile,
göz yaşlarını akıtmadı bulutlar halimize
sonra...
bir yaşamak kaldı üstümüze,
bir yanlızlık kaldı...
güneş gibi parlak bir yanlızlık...
sen ne kadar umursamadıysan sana kalanları,
ben o kadar kayboldum düşüncelerimin arasında.
ben ise yok oldum bir o kadar...
emre çaylak

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com