sokak
önce birinden ekmek isredi
biri verdi ekmeğini
ekmeği yedi birinden aldığı
daha son lokma ağzındayken bir kez daha
birkez daha gitti elindeki bez ağzına
sonra birinden su istedi
biri daha verdi ona su
suyu içti kana kana
sonra gene gitti elindeki bez ağzına ve sallandı
yemişti içmişti ve o bile o bile kimilerince değersiz olan hayatını seviyordu
kendini seviyordu
şimdilik hayatı garantide idi
yemişti, içmişti ama üşümüştü
dahada üşüyordu
üstündeki ıslaklar üşütüyordu
o sinmişti bir köşeye kalabalığa bakıyordu
kalabalık ona bakmıyordu
kalabalık kaybolmuştu şimdi
o kalmıştı kalabalık sokaklarda üşüyerek
korkmayarak, yeniden başlıyan açlığıyla
takat yoktu artık onda
uzandı bir duvar dibine, sızdı kaldı
sonra sabah gazeteler üstünde, telsiz sesleri kulağında uyanamadı ama rüzgarın havalandırdığı gazetenin altından gözüküyordu eli ve yüzü
birkez daha gitmişti elindeki bez ağzına
birkez daha...

yücel erkan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com