yıldız beyazı
gecelerde yaşıyor
bir et yığını olmayan
tek bir odada
iyi kötü çelişkisini yaşayan ruhum
bazen hafifçe aralanan
bazen öfkeni eleverircesine açtığın bir pencerenin
dışına bile bakmaya korkan ruhum
kimi zaman önüne bakmak yerine
hiç düşünmeden yukarı bakarsın
nedendirki beyazla grinin
siyahla yalanmış lacivertin
sembolümüdür cesurluk
bazen bir buluttur seni
geceye davet eden
kararmış bulutlar içini yansıtır
gündüz olsa
yalanla sıvanmış bir pamuk görürsün
bir fotograftan fırlamış gibi
aynı anda bende burdayım dercesine
göz kırpan sayamadığın yıldızlar
işte onlar seni gece dostu yapanlar
hepsine bir imge takarsın kendinden
dalar gidersin yıldız beyazlığında
gökyüzünün sokak lambalarıdır
dolaşırsın avare avare
dışa açılan geniş boşlukta
zamanı hiçe sayarsın ama
o sana yorgunluktan yıpranmış yüzünü gösterir
ürperirsin
herşey dağılır güneşle elveda dersin geceye
ben güneşle yaşayamıyorum
ben ay beyazını yıldız beyazlığını seviyorum
gündüz olunca tekrar gece olmasını bekliyorum
Ersin Örüm

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com