Kar taneleri
Gözlerimi alıyor, aşkım, kar taneleri,
Sevinçle gidiyorum, aşağıya yokuştan.
Etrafta yürüyorlar, lise talebeleri,
Galiba mutluydular, benim gibi bu kıştan.

Gençliğimde kesmişti, ayaklarımı yerden,
Alıp da uçurmuştu, bir kara sevdâ beni.
Şimdi gönlüm çalmıyor, o günlerdeki telden,
Kar taneleri ise, mutlu ediyor beni.

Gülüşüp geçiyorlar, onlar genç bense yaşlı,
Onlarda gönüller boş, bende kar taneleri.
Yağdılar üzerime, birleşip üçlü beşli,
Ancak huy değiştirdi, yerde kar taneleri.

Niyetleri ne idi, anlamadım doğrusu,
Galiba bir muziplik, yapmaktı fikirleri.
Ayağımın altında, bana kurdular pusu,
Öylesine düştüm ki, sırtım okşadı yeri.

Bir kırgınlık hissettim, serildiğimde yere,
Beni böyle aldatsın, zannetmem, sevgili kar.
Orada kalakaldım, öylece kısa süre,
Kulağımı çınlattı, çevreden kahkahalar.

Karla ben eski dostuz, tâ çocukluğumuzdan,
Eskiden yuvarlanıp, oynardım üzerinde.
İçimden geçti bir an, hiç kalkmamak oradan,
Utandım, küçülmüştüm, gençlerin gözlerinde.

Isıttı beni sevgim, avuttu yüreğimi,
Gençler güldüler bana, kar ise gülümsedi.
Ben de gülmemek için, zorla tuttum kendimi,
Kalktım yoluma gittim, kar yine benimleydi
Selahattin Akçay

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com