Yetmedi
YETMEDİ

Doğdum,
Senin rengine boğuldum.
Rengin,
Karanlık,
Sessizlik
Ve zalimlik.
Büyüdüm,
Senin bakişlarınla beslendim.
Bakışların fırat´ın asi duruşu,
Duruşun dicle´nin asalatende.
Ve en sonunda öldüm.
Öldüm,
Senin yalnızlığına gömüldüm.
Ki yalnızlığın Ahmed ARİF´in
Prangalarını bile eskitti,
Ama prangalar,
Yetmedi yaşatmaya beni.

Erdal NACAR
28/03/2005
PAZARTESİ
(121 NO´LU SINIF)



Erdal NACAR

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com