NAMERT
İnsanlar kahpe olmuş, duvarlar çürük,
dost bildiğine bile olma arkan dönük.
satılan satılana insanlık pazarında;
insan olmak suç imiş insanlar nazarında

dostluğun değerini bilen hiçmi kalmamış,
menfaat dünyasında dost dostu satarmış,
kötülük elden değil en yakınındanmış,
önünü göremeyen kötülüğü tadanmış..

dost bilip açma sırrın, sen kendini iyi et,
dostunda seni kötü etmekmiş niyet,
olsada sende en temiz niyet
nankörlük görmek insana en büyük eziyet..

basamak olmuşuz namerdin ayağına;
çıkartmışız yukarı, o ise ezip geçmiş.
hiç bakar mı geriye kadir kıymet bilmeyen,
olursun bir gün sende vardığın en tepeden.

yüze gülen ikiyüzlü koynumdaki yılanlar,
akrepten farksız sessizce yaklaşanlar,
dostuna kuyu kazan köstebek suratlılar,
kendini iyi eden maymun tabiatlılar..

Allah yaratmış kulu o her şeyi görüyor;
Kıyamet vermiyorsa ahireti veriyor?
Münafığı kafirden kuran kötü tutuyor;
O zaman mert düşman kahpe dosttan iyidir,
Allahım sen vekilsin sen hadlerini bildir..

mesut albayrak

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com