GÜL
Belki bilmezsin ama şua an seni düşünüyorum, Radyom açık, elimde sigaram, yüreğimde sen, kulağımda şarkılar, altımda bir yatak, gözlerimde senin resmin, arka fonda gecenin karanlığı var. Ağızdan çıkan her duman, hayalini odama getirirken, yudumladığım her çayın tadında sen varsın. Belki, bunların tek bir nedeni var. Nasıl olduğunu anlamadan oluşan, ve sana karşı mucizevi bir his olan sevgimmi, yoksa bu sevgiye rağmensenin umursamaz tavırların ve yanımda olmamanmı. Bilemiyorum, belki her ikiside.
Sensizken yürüdüğüm yalnızlığın virajlı yollarına sevgin ışık oluyor desem, biliyorum anlayamazsın.
Bana bıraktıklarına bir bak. Sürekli seni hatırlatan şarkıların çaldığı bir radyomu, kültablasında artık sadece izmaritin kaldığı sigaramı, vaktin çok geçmesinden dolayı buz kesmiş bir fincan çaymı yoksa bir çok kişiyi etkilemesine rağmen beni bir türlü etkileyemeyen gecenin kör karanlığımı? Ben söyleyeyim. Hepsi.
Gülüyorsun halime dimi. Gül. Gülersin tabi. Çünkü sen hiç benim kadar sevmedin. Ki sevseydin, Ki sevseydin. Boşber. Sen onu da beceremezdin. Hayat boyu gülmeni isterim ama bu şekilde değil. Anladığın şeylere gülmeni isterim.
İMKANSIZ SEVGİLERE DEĞİL


arda mercan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com