anneciğim
yüreğim hala beşikte,
kulağımda ninniler...
neden bırakır büyüyünce,
çocukları anneler?..
yumuşacık ellerin yastık sanki,
kolların,hiç durmayan salıncak.
sen olmadan gülmez yüzüm,
olsa dünya kadar oyuncak...
yine öp,yine sarıl bana,
geçse de aradan yıllar.
nasıl da sildi yüzümden
çocukluğumu,
bir anda uzayan sakallar!..
her yere baktım gördüm,
olmayan yok hiç annesi.
elbette sensin annem,
annelerin BİRTANESİ...
sait samancı

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com